کد مطلب:211296 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109
فقه و تفقه
فقه احكام دین است و تفقه شناختن آن و تشخیص اصول از فروع و حلال از حرام از باب طهارت تادیات طبق ادله اربعه كه عبارت است از كتاب (قرآن) سنت (عمل پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم) عقل - اجماع كه فقه جعفری كه عمیق ترین و جامعترین و جالبترین و جاذبترین فقه اسلامی است مستند به ادله اربعه است كه با بیان سحرآمیزی مبرهن گردیده و دوست و دشمن آن را تأیید كرده اند و تفقه و فهم آن بر همه مسلمین واجب است و این همان علمی است كه پیغمبر فرمود طلب العلم فریضة علی كل مسلم هر مسلمان باید تفقه در دین پیدا كند تا سعادتمند گردد.
قال (ع) العامل علی غیر بصیرة كالسایر علی السراب بقیعة لا یزید سرعة سیره الا بعدا.
فرمود عامل به دین باید عالم به دین باشد یعنی با بصیرت و بینائی در فقه عمل كند وگرنه چون مردی است كه به خیال آب سرابی او را فریفته هر قدر به طرف آن پیش می رود از مقصد و مقصود دورتر می گردد.
و قال (ع) لا خیر فیمن لا یتفقه من اصحابنا
فرمود از این همه مردمی كه به درس من حاضر می شوند آن كس بهره مند می گردد كه تفقه در دین داشته باشد وگرنه خیری برای او نیست.
قال (ع) لایسع الناس حتی یسألوا و یتفقهوا علم و دانش و جامعه مسلمین وسعت نمی گیرد مگر آنكه از هم از مسائل دین و احكام شریعت سیدالمرسلین بپرسند و در آن امعان نظر و دقت كنند و تفقه و تعلم نمایند.
و قال (ع) اذا اراد الله بعبد خیرا فقهه فی الدین
وقتی خدای عالم برای بنده خود خیری پیش آورد او را فقیه و بینای در دین می سازد.
و قال (ع) الكمال كل الكمال التفقه فی الدین و الصبر علی النائبه و تقدیر المعیشة [1] .
فرمود كمال وقتی به كمال می رسد كه آدمی در دین خود تفقه پیدا كند و بر ناملایمات شكیبا باشد و بر مقدرات و سرنوشت خود راضی گردد.
و برای تعظیم و تجلیل و تبجیل مقام فقاهت و تأثیر آن در دین فرموده:
[ صفحه 102]
مامن احد یموت من المؤمنین احب الی ابلیس من موت فقیه و عنه اذا مات المؤمن الفقیه ثلم فی الاسلام ثلمة لایسدها شی ء [2] .
فرمود هیچ كس از مؤمنین نخواهد مرد كه شیطان بیشتر به مردن او راضی شود مانند فقیهی كه از دنیا برود ابلیس بی نهایت شادمان گردد - فرمود چون مؤمن فقیه مرد و رحلت كرد در اسلام یك رخنه و شكافی پیدا می شود كه به هیچ چیزی جبران پذیر نیست.
زیرا فقیه است كه می تواند زمام عقل و خرد میلیونها مردم را در اختیار بگیرد و به سوی روحانیت و صفا و وفا و سعادت و رستگاری هدایت نماید.
فقها هستند كه سلاطین و بزرگان عالم و زمامداران جبار و خونخوار را كه بوی خون از شمشیر آنها می ریزد در پیشگاه خود به زانو درمی آورند بدون آنكه خدم و حشمی یا لشكر و نیروئی داشته باشند.
فقها هستند كه ضامن سعادت و فوز و فلاح جامعه مردم می گردند و سیل افكار سوء را به طریق كمال هدایت ارشاد و تنویر افكار می نمایند.
فقها هستند كه بر قلوب مردم سلطنت دارند و مردم متدین جان و مال خود را تسلیم آنها می نمایند.
قال (ع) العامل علی غیر بصیرة كالسایر علی السراب بقیعة لا یزید سرعة سیره الا بعدا.
فرمود عامل به دین باید عالم به دین باشد یعنی با بصیرت و بینائی در فقه عمل كند وگرنه چون مردی است كه به خیال آب سرابی او را فریفته هر قدر به طرف آن پیش می رود از مقصد و مقصود دورتر می گردد.
و قال (ع) لا خیر فیمن لا یتفقه من اصحابنا
فرمود از این همه مردمی كه به درس من حاضر می شوند آن كس بهره مند می گردد كه تفقه در دین داشته باشد وگرنه خیری برای او نیست.
قال (ع) لایسع الناس حتی یسألوا و یتفقهوا علم و دانش و جامعه مسلمین وسعت نمی گیرد مگر آنكه از هم از مسائل دین و احكام شریعت سیدالمرسلین بپرسند و در آن امعان نظر و دقت كنند و تفقه و تعلم نمایند.
و قال (ع) اذا اراد الله بعبد خیرا فقهه فی الدین
وقتی خدای عالم برای بنده خود خیری پیش آورد او را فقیه و بینای در دین می سازد.
و قال (ع) الكمال كل الكمال التفقه فی الدین و الصبر علی النائبه و تقدیر المعیشة [1] .
فرمود كمال وقتی به كمال می رسد كه آدمی در دین خود تفقه پیدا كند و بر ناملایمات شكیبا باشد و بر مقدرات و سرنوشت خود راضی گردد.
و برای تعظیم و تجلیل و تبجیل مقام فقاهت و تأثیر آن در دین فرموده:
[ صفحه 102]
مامن احد یموت من المؤمنین احب الی ابلیس من موت فقیه و عنه اذا مات المؤمن الفقیه ثلم فی الاسلام ثلمة لایسدها شی ء [2] .
فرمود هیچ كس از مؤمنین نخواهد مرد كه شیطان بیشتر به مردن او راضی شود مانند فقیهی كه از دنیا برود ابلیس بی نهایت شادمان گردد - فرمود چون مؤمن فقیه مرد و رحلت كرد در اسلام یك رخنه و شكافی پیدا می شود كه به هیچ چیزی جبران پذیر نیست.
زیرا فقیه است كه می تواند زمام عقل و خرد میلیونها مردم را در اختیار بگیرد و به سوی روحانیت و صفا و وفا و سعادت و رستگاری هدایت نماید.
فقها هستند كه سلاطین و بزرگان عالم و زمامداران جبار و خونخوار را كه بوی خون از شمشیر آنها می ریزد در پیشگاه خود به زانو درمی آورند بدون آنكه خدم و حشمی یا لشكر و نیروئی داشته باشند.
فقها هستند كه ضامن سعادت و فوز و فلاح جامعه مردم می گردند و سیل افكار سوء را به طریق كمال هدایت ارشاد و تنویر افكار می نمایند.
فقها هستند كه بر قلوب مردم سلطنت دارند و مردم متدین جان و مال خود را تسلیم آنها می نمایند.
[1] كتاب كافي باب صفة العلم و فضله و فضل العلماء به نقل: الامام الصادق علامه مظفر ص 69.
[2] بحارالانوار ص 62 ج 1.